استان های نیوزلند
استان‌های تحت امر نیوزلند به صورت فرا ملیتی اداره می‌شدند. هر کدام از استان های نیوزلند مجلس قانون‌گذاری خودش را داشت. نیوزلند بر پایه ی ۶ منطقه اصلی یا ” کلونی” در سال ۱۸۴۱ تاسیس شد. تا سال ۱۸۷۳ تعداد استان های نیوزلند به ۹ عدد رسیده بود. با این وجود آن‌ها به یکدیگر نزدیک‌تر و خواستار ایجاد یک دولت متمرکز شدند.
در سال ۱۸۷۵ پارلمان ملی تصمیم به لغو حکومت‌های استان گرفت که نهایتا در سال ۱۸۷۶ عملی شد.
استان های نیوزلند با شهرستان‌ها جایگزین شدند و سپس بعدها این شهرستان‌ها با مسئولین منطقه‌ای جابه‌جا شدند. پیرو لغو استان‌ها، استان‌های نیوزلند به عنوان مناطق استانی شناخته شدند. میراث اصلی آن‌ها استفاده از بعضی مرزهای استانی برای تعیین مرزهای جغرافیایی در تعطیلات عمومی سالیانه است.
از سال ۱۸۴۱ تا ۱۸۵۳
هنگامی که نیوزلند در سال ۱۸۴۱ به یک منطقه جداگانه از نیوسات ولز تبدیل شد، منشور سلطنتی سه استان زیر را تشکیل داد:
- New Ulster (جزیره شمالی شمال رودخانه پتا)
- New Munster (جزیره شمالی و جزیره جنوبی واقع در جنوب رودخانه پتا)
- New Leinster (جزیره استوارت)
در سال ۱۸۴۶ مجلس بریتانیا اولین قانون اساسی نیوزلند را تصویب کرد که به توصیه فرماندار جورج گری تقریبا به طور کلی لغو شد. فقط مقررات عملی مربوط به اصلاح استان‌ها باقی ماند. استان‌های اصلاح شده عبارت بودند از:
- New Ulster (تمام جزیره شمالی)
- New Munster (جزیره جنوبی به علاوه جزیره استورات)
علاوه بر این برای اولین بار استان‌هایی از دولت مرکزی جدا شدند.
New Ulster و New Munster حق تصمیم‌گیری با خودشان هست.
از سال ۱۸۵۳ تا ۱۸۷۶
خلق
استان‌های جدید در سال ۱۸۵۲ توسط قانون اساسی نیوزلند تشکیل شدند. این قانون یک نظام شبه فدرال را ایجاد کرد . کشور را به ۶ استان آکلند (Auckland)، نیوپلیموس (New Plymouth)، ولینگتون (Wellington)، نلسون (Nelson)، کانتربری (Canterbury) و اوتاگو (Otago) تقسیم کرد. هر استان مجلس قانون‌گذاری به نام شورای استانی انتخاب کرد. همچنین یک سرپرست که عضو شورا نبود، انتخاب شد. این شوراها در اولین جلسه خود پس از انتخابات سخنران خود را مشخص می‌کردند.
همچنین این قانون دستور به تشکیل یک مجمع ملی داد. این مجمع شامل شورای قانون‌گذاری بود. این شورای قانون گذاری توسط فرماندار و با انتخاب مستقیم مجلس نمایندگان مستقر منصوب می‌شد. این استان‌ها در تاریخ ۱۷ ژانویه ۱۸۵۳ تأسیس شدند و مقررات تعیین مرز استان‌ها در تاریخ ۲۸ فوریه منتشر شد. مقررات منتخب در ۵ ژانویه به صورت رسمی اعلام شد.
انتخابات برای مردان ۲۱ سال و بالاتری که دارایی به ارزش ۵۰ پوند در سال داشتند، مجاز بود. انتخابات هر ۴ سال یک بار برگزار می‌شد.
اصلاح قانون اساسی نیوزلند در سال ۱۸۵۷ زمینه را برای انتصاب معاون سرپرست فراهم کرد .
قانون اساسی امکان ایجاد استان‌های اضافی را فراهم کرد. زمانی که شهرک‌های اروپایی در میان مراکز اصلی دولت‌های استانی گسترش یافت تعداد مهاجران خارجی رشد یافت. مجمع عمومی در سال ۱۸۵۸ قانون استان‌های جدید، را تصویب کرد.
این قانون به هر ناحیه‌ای که بین ۵۰۰ تا ۳ میلیون هکتار (۲۰۰۰_۱۲۰۰۰ کیلومتر مربع) وسعت داشت، و حداقل ۱۰۰۰ نفر جمعیت اروپایی در آن حاضر بود، با موافقت حداقل ۶۰ درصد از رای دهندگان، امکان جدایی از استان کنونی را می داد. در نتیجه استان Hawke’s Bay در ۱ نوامبر ۱۸۵۸ از ولینگتون جدا شد، استان مارلبورو در ۱ نوامبر ۱۸۵۹ از نلسون جداشد و استان Southland آپریل ۱۸۶۱ از اوتاگو مستقل شد. همچنین تحت قانون مشابه، نیوپلیموس به تاراناکی تغییر نام داد. جزیره استوارت که تا سال ۱۸۵۳ متعلق به هیچ استانی نبود، در ۱۰ نوامبر ۱۸۶۳ به استان Southland ملحق شد.
استان‌هایی که تحت این قانون تاسیس شدند، سرپرست خود را به روش متفاوتی انتخاب می‌کردند. اعضای شورای استان فرد مناسبی را بر اساس رای اکثریت به عنوان سرپرست انتخاب می‌کردند. اگر چنین شخصی عضو منتخب می‌شد، به این معنا بود که این جای خالی با انتخابات ویژه پر شده است.
لغو قانون استان‌ها سال ۱۸۷۵
به محض تاسیس آن‌ها ، استان های نیوزلند موضوع اصلی بحث‌های سیاسی طولانی مدت شدند.
دو حزب در مجمع عمومی ظاهر شد:
” تمرکزگراها” که خواستار حکومت مرکزی قدرتمند بودند، “ناحیه گراها ” که خواستار دولت‌های ناحیه قدرتمند بودند.
اعضای تمرکز طلب مجمع عمومی استان‌ها رامنفعت طلب می‌دانستند. آن‌ها معتقد بودند که استان‌ها طرفدار سیاست‌های گوشت خوک (برنامه دولتی، دارای منافع مادی برای اشخاصی و یا دولت، مثل تحریک مردم با خرج پول هنگفت به منظور خریدن رای آن‌ها) هستند.
برای نمونه، در بحث قانون ساخت راه آهن‌ها، در سه استان، مسیرهای راه آهن با مقیاس‌های متفاوت (از سبکی که در استرالیا مورد استفاده قرار می‌گرفت) ساخته شد.
راه آهن‌های استان کانتربری با مقیاس “وسیع” ساخته شد، و راه آهن‌های Southland با مقیاس “استاندارد” بنا شد.
در نتیجه قانون آثار عمومی در سال ۱۸۷۰ مقیاس مورد استفاده برای راه آهن را استاندارد کرد. بدین ترتیب اولین راه آهن اوتاگو (راه آهن Port Chalmers) با “استاندارد” جدید مقیاس باریک ساخته شد.
خزانه‌دار مستعمرات (و بعد از آن نخست وزیر) جولیوس وگل، طرح‌های معروف مهاجرت و آثار عمومی خود را در دهه ۱۸۷۰ شروع کرد.
وگل، وام هنگفت ۱۰ میلیون پوندی را برای توسعه قابل توجه زیرساخت‌های جاده‌ای، راه آهن‌ها و ارتباطات خرج کرد. همه این خدمات توسط دولت مرکزی رهبری شد. با این اقدام قدرت استانی به شدت کاهش یافت. نهایتا حین نخست وزیری Harry Atkinson ، با قانون لغو استان‌ها، در سال ۱۸۷۵، استان‌ها ملغی شدند.
بر طبق این قانون در ۱ ژانویه ۱۸۷۷، فعالیت استان‌ها به شکل رسمی متوقف شد.
جایگزینی
به محض لغو استان‌ها، آن‌ها وضعیت قانونی مناطق استانی که هیچ تابعیت اداری نداشتند را تسخیر کردند.
حکومت‌های محلی در شوراهای شهری و دهکده ای منتخب مستقر شدند. لایحه شهرستان‌ها در سال ۱۸۷۶ باعث ایجاد ۶۳ شهرستان از دل استان‌های قدیمی شد.
مرزهای سابق این استان‌ها به عنوان مناطق اداری کمیته آموزشی که تحت قانون آموزش و پرورش سال ۱۸۷۷ هستند، کار می‌کنند. البته از این مرزها برای ادارات چندین حوزه‌ی دولتی، از جمله حوزه زمین و نظارت کار می‌کنند .
پس از لغو، مسئولیت‌های مختلف، به هیئت مدیره واگذار شد. برای نمونه، قانون آموزش و پرورش در سال ۱۸۷۷ هیئت آموزش و پرورش مناطق آکلند، همیلتون، جزیره هاوکیز، تاراناکی، وانگانوی، ولینگتون، نلسون، وست لند، Southland، کانتربری و اوتاگو را به وجود آورد.
در سال ۱۹۸۹ شهرستان‌ها توسط شوراهای توسعه یافته منطقه‌ای، جایگزین شدند.
دپارتمان، زمین‌ها و نظارت کشور را به منطقه‌های زمینی آکلند (شمال)، آکلند (جنوبی)، جزیره هاوکیز، تاراناکی، ولینگتون، کانتربری، مارلبورو، نلسون، وست لند، اوتاگو و Southland تقسیم کرد.
اتحادیه راگبی نیوزلند در سال ۱۸۹۲ شکل گرفت. اعضای اصلی آن عمدتا استان‌های آکلند، جزیره هاوکیز، تاراناکی، ماناواتو، وانگونای، ویراراپا، ولینگتون، نلسون، مارلبورو و کانتربری جنوبی بودند.
در همان زمان، سه جزیره جنوبی بزرگ اتحادیه استان‌ها یعنی کانتربری و اوتاگو و Southland، با قدرت مرکزی، با اتحادیه راگبی نیوزلند مخالفت کردند.
آنچه باید در مورد نیوزلند بدانید:
دلار نیوزلند
۱۱ مورد که باید در مورد فرهنگ نیوزلند بدانید!
زبان نیوزلند
نیوزلند
