مخالفت بسیاری از مسئولین محلی با توسعه مسکن دانشجویی،علیرغم نیاز روز افزون دانشگاههای استرالیا به خوابگاه دانشجویی بیشتر
با توجه به سقف پیشنهادی حزب کارگراسترالیا برای دانشجویان بینالمللی، مؤسسات آموزشی به مسکن بیشتری نیاز دارند، اما عدم موافقت برخی از شوراهای محلی و ساکنان با این موضوع، مشکلاتی بر سر تامین مسکن دانشجویی بوجود آورده است.
چندی پیش مسئولین دانشگاه نیو ساوت ولز در مقابل یک هیئت برنامه ریزی محلی حضور پیدا کردند تا برای توسعه مسکن دانشجویی پیشنهادی لابی کنند و این موضوع خشم بسیاری از اعضا را برانگیخت. موضوع بر سر این بود که دانشگاه طرحی مبنی بر احداث یک ساختمان 20 تا 23 طبقه با 1066 اتاق در محل پارکینگ دانشگاه در حومه شرقی سیدنی برای خوابگاه دانشجویی ارائه کرده بود اما شورای شهر راندویک تعداد طبقات آن را به 7 طبقه کاهش داده بود و این موضوع به موردی برای اختلاف نظر طرفین مبدل شده بود.
این موضوع، انگیزه های سیاسی دارد و سوء استفاده آشکار از برنامه ریزی راهبردی است، چنانکه مایکل روئه، مدیر مشاوران Beam Planning و مدرس در دانشگاه نیوساوت ولز به هئیت برنامه ریزی محلی گفت:« واقعا سخت است که بفهمیم چگونه به این موقعیت رسیده ایم. ما بزرگ ترین کارفرمای این منطقه هستیم. هرگونه تصمیم برای تغییر محدوده منطقه ای زمین های دانشگاه باید مورد توافق همه اعضای شورا باشد.»
دانشگاه نیوساوث ولز (UNSW) قبلاً مدیریت طرح مسکن دانشجویی توسط شرکت Iglu را به 15 تا 16 طبقه با 881 اتاق کاهش داده بود و اکنون پس از بیش از یک سال مخالفت شورای شهر، این طرح مجددا توسط اعضای شورا ردشد، دلایل رد شدن این طرح، نگرانی ها در مورد توسعه بیش از حد و “ویژگی های محلی” منطقه، همچنین تجاوز احتمالی به موسسه ملی هنرهای نمایشی (Nida) در همسایگی دانشگاه می باشد.
هیئت برنامه‌ریزی پیشنهاد شورای شهر را برای اصلاح طرح توسعه در راستای محدودیت ارتفاع هفت طبقه تأیید کرد. این موضوع این ماه به شورای شهر خواهد آمد و در صورت تصویب، به اداره مربوطه ارسال خواهد شد.
مخالفت شورای شهر با پیشنهاد دانشگاه نیوساوت ولز، مشکلات پیش روی دانشگاهها را برای اجرای قانون جدید دولت فدرال که به وزیر آموزش اجازه داده است حداکثر تعداد ثبت‌نام دانشجویان بینالمللی را افزایش دهد، آشکار می سازد.
اگر دانشگاهها بخواهند یش از ظرفیت مشخص شده دانشجوی بین المللی ثبت نام کنند، باید مسکن اضافی برای آنها ایجاد کنند. دانشگاهها می گویند دولتهای ایالتی و محلی اغلب در جهت مخالف کار می کنند و موانعی را در راه تلاش‌های آنها برای اسکان بیشتر دانشجویان ایجاد می‌کنند.
بحران اسکان دانشجویان بینالمللی در استرالیا
دانشجویان بینالمللی از طرف هر دو جناح سیاسی استرالیا زیر ذره‌بین قرار گرفته‌اند. هم‌اکنون تعداد 700,000 دانشجو در استرالیا در حال تحصیل هستند.
بر اساس آخرین داده های سرشماری (2021)، اکثریت قریب به اتفاق آنها – تا 80% – در اقامتگاه خصوصی زندگی می‌کنند، در حالی که تنها 80,000 تخت اسکان دانشجویی ویژه در سراسر کشور در طول بحران اجاره‌ها فعال هستند. فقط 5% از دانشجویان در هنگام سرشماری در اسکان دانشجویی زندگی می‌کردند. 15% باقی مانده نیز در خانواده‌های میزبان و سایر گزینه‌های اسکان زندگی می‌کردند.
نهادهای پیشرو می‌گویند برای اینکه سیاست دولت فدرال نتیجه بخش باشد، باید توسعه اسکان دانشجویی ویژه را تسریع کرد و هشدار می‌دهند که تأخیرها و بروکراسی طولانی، بیشتر از مهاجرت، در کمبود عرضه مسکن سهیم هستند.
شورای مسکن دانشجویی خواستار تعریف PBSA به عنوان – یک دسته منحصربه‌فرد، جدا از املاک مسکونی – شده است که به آن اجازه می‌دهد مقررات سخت‌گیرانه در مورد الزامات پارکینگ و تراکم را نادیده بگیرد.
آنوک دارلینگ، رئیس ارائه دهنده خوابگاه دانشجویی اسکیپ و رئیس شورای خوابگاه دانشجویی، در یک جلسه پارلمانی در سال 2023 گفت که با توجه به محدودیت های برنامه ریزی موجود، “سرمایه گذاری در این بخش به صرفه نیست”. او گفت که در سیدنی، زمان درخواست و تصویب یک پروژه توسعه در حدود 7 سال زمان برده است .در صورتیکه تحت سیاست های تسریع شده مانند ساخت برای اجاره، مجوزها دارای محدودیت زمانی 2 ساله برای شروع هستند.
توری براون، مدیر اجرایی شورای خوابگاه دانشجویی، می گوید در حالیکه حزب کارگر از دانشگاه ها می خواهد که مسکن بیشتری بسازند، دولت های ایالتی و محلی مانع توسعه می شوند.
براون می گوید فشاردولت فدرال برای ایجاد خوابگاه های بیشتر برای دانشجویان باید دولت های ایالتی را وادار به لغو محدودیت ها کند، و دولت های محلی باید بفهمند که تسریع در فرآیند برنامه ریزی “تأثیر مستقیم بر کارایی دانشگاه های در محدوده خود خواهد داشت”. “هیچ دلیلی وجود ندارد که تصویب یک برنامه سال ها طول بکشد.”
گزارش اخیر شورای مسکن نشان داد که روند توسعه فعلی خوابگاه های دانشجویی نمی تواند پاسخگوی تقاضای رو به رشد باشد و برخی دانشجویان را مجبور به زندگی غیرقانونی می کند.
انتظار می رود تا سال ۲۰۲۶ حدود ۸۰۰۰ تخت جدید ساخته شود، اما شورا تخمین زده است که در همان دوره به ۸۴۰۰۰ تخت نیاز است تا تأثیر دانشجویان بین المللی بر بازار اجاره کاهش یابد. این مشکل با فروش اخیر خوابگاه های دانشجویی توسط برخی دانشگاه ها از جمله دانشگاه فن آوری سیدنی، دانشگاه ولونگونگ و دانشگاه سیدنی که به دلیل بی ثباتی مالی ناشی از همه گیری کووید-۱۹ صورت گرفته است، تشدید شده است.
برخی معتقدند که سرعت‌بخشیدن به ساخت و ساز خوابگاه‌های دانشجویی چندان کمکی به بهبود قابلیت استطاعت مسکن برای دانشجویان نخواهد کرد.
انگری بوگمن، رئیس اتحادیه ملی دانشجویان، می‌گوید که این نهاد مخالف ساخت بیشتر خوابگاه‌های دانشجویی نیست، اما باید این امر همراه با سایر اصلاحات باشد.او می‌گوید: «آنچه زمانی به عنوان یک گزینه ارزان‌تر در نظر گرفته می‌شد، دیگر چنین نیست – متوسط اجاره‌بها برای خوابگاه‌های دانشجویی 530 دلار در هفته برای یک جعبه کفش، بدون حقوق و حمایت‌های مستأجر است.»
“ما با مشکل تاریخی بهره‌برداری از دانشجویان بینالمللی در بازار مسکن مواجه هستیم. اگر می‌خواهید خوابگاه‌های دانشجویی بیشتری ساخته شود، مشکلات موجود در این بخش را برطرف کنید یا دولت اقدام به تأمین اسکان با سقف اجاره‌بها کند.” توسعه مسکن داشجویی اغلب با مخالفت ساکنان غیردانشجو روبرو می‌شود. لورن سایدریس از گروه ساکنان کنسینگتون در جلسه شورای برنامه‌ریزی محلی رندویک در روز سه‌شنبه گفت که پروژه Iglu “به دنبال سود است و مشکلات بصری بزرگی دارد. او گفت: “ما معتقدیم دانشگاه ها باید به جای اسکان دانشجویان، موارد استفاده دیگری برای زمین های خود در نظر بگیرند.”
“این برج‌های بلند دارای اتاق‌های بسیار کوچک هستند – همانند قوطی‌های کنسرو ماهی. شما فضای بسیار کوچکی دارید تا تعداد زیادی آپارتمان ایجاد کرده و با نرخ بسیار بالایی اجاره دهید.”
مسکن دانشجویی که توسط شرکت Iglu در سیدنی ارائه می‌شود از 549 دلار در هفته برای آپارتمان های مشترک تا 959 دلار برای آپارتمان های استودیو متغیر است. طبق تحقیقات SQM، اجاره هفتگی متوسط برای همه واحدها در سیدنی 703 دلار است.
در گفتوگو با شبکه اسکای نیوز، مدیرعامل دانشگاههای استرالیا، لوک شیهی، گفت: هر دانشجو باید به بازار مسکن دسترسی عادلانه داشته باشد،و دولتهای فدرال، ایالتی و محلی نیز باید از این موضوع حمایت کنند.او گفت: «درست است که ما به عنوان یک سازمان باید مذاکره کنیم و بخشی از کار را انجام دهیم، اما دولت نیز باید بخشی از کار را به عهده بگیرد.» او افزود: «آنچه میخواهیم مطمئن شویم این است که ثبات و اطمینان لازم را برای دسترسی به این بخش از درآمد از طریق دانشجویان بینالمللی را داشته باشیم تا دانشگاههای ما بتوانند به کار خود از جمله ارائه مسکن ادامه دهند.»
منبع: theguardian.com
