مهاجرت به استرالیا

مهاجرت به استرالیا چگونه اتفاق افتاد؟

مهاجرت به استرالیا تاریخی طولانی دارد. استرالیا که نام خود را از کلمه لاتین «australis» به معنای «جنوبی» گرفته، دارای جمعیتی معادل 23.480.939 نفر بوده و در سال 1901 استقلال یافته است.

مهاجرت به استرالیا زمانی آغاز شد که اجداد بومیان استرالیایی از طریق جزایر دریای جنوب شرقی آسیا و گینه نو به این قاره رسیدند.

مهاجرت به استرالیا توسط اروپایی‌ها در سال 1788 با تاسیس مستعمره کیفری بریتانیا در ولز جنوبی نو شروع شد. با تصمیم فدراسیون اولیه این کشور در سال 1901، سیاست استرالیای سفید که بعد از جنگ جهانی دوم لغو شده بود، حفظ شد. از سال 1945، بیش از 7 میلیون نفر مهاجرت به استرالیا را انجام دادند. از اواخر دهه 1970، افزایش قابل توجهی در مهاجرت به استرالیا از آسیا و کشورهای غیر اروپایی دیده می‌شود. این امر باعث شده است که استرالیا به کشوری چند فرهنگی تبدیل شود.

 

 

افزایش نرخ مهاجرت

میزان مهاجرت به استرالیا از 30042 نفر در سال 1992-1993 به 178582 نفر در سال 2015-2016 افزایش یافته است. بخش اصلی مهاجرت‌ها مربوط به مهاجرت افراد ماهر و مهاجرت به منظور تجدید دیدار خانواده‌هاست. یک تحقیق جامعه شناختی در سال 2014 نشان داد که: «استرالیا و کانادا دارای بیشترین میزان مهاجرت در بین کشورهای غربی هستند».

استرالیا یکی از اعضای کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان است و بسیاری از پناهجویان را اسکان داده است. در سال‌های اخیر، سیاست استرالیا برای بازداشت افرادی که به طور غیر قانونی با قایق وارد این کشور می‌شوند، اختلاف نظر ایجاد کرده است.

در 7 آگوست 2018، اداره آمار استرالیا میزان جمعیت این کشور را 25 میلیون نفر اعلام کرد. این مقدار، رشدی 62 درصدی در جمعیت این کشور در 10 سال گذشته را نشان می‌دهد که نتیجه مهاجرت بوده است.

سناتور پالین هانسون درخواست یک نظرسنجی عمومی در ارتباط با میزان مهاجرت به استرالیا را ارائه داد. نظرسنجی نشان داد اکثریت مردم با کاهش میزان مهاجرت به استرالیا موافق هستند.

چه کسانی اولین مهاجرت به استرالیا را انجام دادند؟

اولین مهاجرت انسان‌ها به این مکان در حدود 65.000 سال پیش از طریق جزایر دریای جنوب شرقی آسیا و گینه نو اتفاق افتاده است.

اولین ساکنان استرالیا از جنوب شرقی آسیا و جزایر تنگه تورس به این مکان آمدند. از حدود 70.000 سال پیش، سبک زندگی فردی و سنت‌های فرهنگی اولین ساکنان شمالی این منطقه در سراسر این سرزمین وسیع گسترش یافته است.

 

اولین برخورد اروپاییان با استرالیا در سال 1606 اتفاق افتاد. در زمانی که مکتشف هلندی، ویلیام جانسون از این سرزمین دیدن کرد و سپس در شبه جزیره کیپ نیویورک ساکن شد. او این منطقه را سرد و بی روح یافت و به سیاحت خود ادامه داد. در آن زمان ماجراجویان و تاجران در نیمکره جنوبی به شدت به دنبال پول و ثروت بودند. اما او بی‌توجه به این مساله در مناطق ساحلی شمالی در سرزمینی که او هلند جدید نام نهاده بود به سفر خود ادامه داد.

ویلیام دمپیر

در سال 1688، ویلیام دمپیر در یکی از سفرهای خود به دور جهان به اولین مکتشف بریتانیایی تبدیل شد که در این سرزمین گام نهاده بود.

در اواسط قرن هجدهم، کشور بریتانیا تعداد زیادی زندانی داشت و آن‌ها به یک منطقه مستعمره‌نشین کیفری نیاز داشتند. در سال 1770، مکتشف بریتانیایی معروف، جیمز کوک، به استرالیا رسید و از سواحل شرقی این سرزمین دیدن کرد. او این مکان را مناسب‌ترین مکان برای این کار دید. سپس این سرزمین را ولز جنوبی نو نام نهاد و آن را متعلق به بریتانیا دانست.

هجده سال بعد (در یکی از بزرگ‌ترین سفرهای دریایی جهان) حدود 1400 نفر (اغلب زندانیان) با 11 کشتی، در سفری بسیار خسته‌کننده حدود 15.000 مایل را از بریتانیا تا این سرزمین طی کردند. در تاریخ 26 ژانویه سال 1788، آن‌ها به بندر جکسون (بندر سیدنی) رسیدند. تحت فرمان کاپیتان آرتور فیلیپ، که به عنوان اولین فرماندار مستعمره شناخته می‌شود، در آنجا مستعمره پادشاهی بریتانیایی ولز جنوبی نو تاسیس شد. این روز (روز استرالیا) جزو تعطیلات عمومی رسمی شناخته شده و در سراسر ایالات و سرزمین‌های استرالیا جشن گرفته می‌شود.

تا 80 سال پس از آن، بیش از 150.000 مرد و زن دیگر نیز (مجرمان محکوم شده) اغلب در شرایطی دشوار و ناخوشایند در طی سفرهای طولانی به استرالیا فرستاده شدند.

انتقالات کیفری

مهاجرت به استرالیا توسط اروپایی‌ها با مهاجرت مجرمان بریتانیایی در 26 ژانویه 1788 آغاز شد.

اولین ناوگان شامل 11 کشتی بود که 775 مجرم و 645 نفر از مقامات و خانواده‌ها و فرزندان آن‌ها را حمل می‌کردند. این مهاجران شامل جنایتکاران کوچک، سربازان درجه دوم و خدمه ملوانان بودند. تعداد کمی از این افراد دارای مهارت‌هایی از جمله کشاورزی و ساخت و ساز بودند و مستعمره با گرسنگی و سختی مواجه بود. مهاجران مرد بسیار بیشتر از مهاجران زن بودند.

ناوگان دوم در سال 1790 تعداد بیشتری از مجرمان را به این کشور وارد کرد. شرایط

حمل آن‌ها به استرالیا بسیار بد و وحشتناک توصیف شده است. از 1026 نفر زندانی که وارد کشتی شدند، 267 نفر (256 مرد و 11 زن) در طی سفر جان خود را از دست دادند (26 درصد). 486 نفر دیگر در این سفر مریض شدند و در مدت کوتاهی پس از رسیدن به مقصد 124 نفر از آن‌ها نیز مردند. در ناوگان سوم که در سال 1791 حرکت کردند، شرایط کمی بهتر بود. این ناوگان از 11 کشتی تشکیل شده بود. بیش از 2000 زندانی وارد این کشتی‌ها شدند که در طول سفر 173 مرد و 9 زن جان باختند. ناوگان‌های دیگر افراد بیشتری را به مستعمره آوردند. در پایان انتقال زندانیان در سال 1868، مجموعا حدود 165.000 نفر وارد استرالیا شدند.

مهاجرت اقتصادی

مستعمرات با طرح‌های مختلف سعی در ترویج مهاجرت داشتند. طرح مهاجرت اقتصادی (1835-1841)، مهاجرت از بریتانیا به ولز جنوبی نو را تقویت کرد. شرکت استرالیای جنوبی، به منظور تشویق مهاجران و کارگران ماهر در استرالیای جنوبی تاسیس شد.

 

مهاجرت به استرالیا برای جست و جوی طلا و ثروت

در دهه 1950 هزاران مهاجر برای جستجوی طلا و ثروت به این سرزمین آمدند. جمعیت مهاجرین توسط محکوم‌شدگان و فرزندان آن‌ها تحت سلطه بود.

در این سرزمین با این که فرصت‌های شگفت‌انگیزی (برای برخی افراد) وجود داشت، اما بومیان محلی استرالیایی و ساکنان جزایر تنگه تورس سختی‌های مختلفی را تحمل می‌کردند. در قرن 19 جمعیت بومیان به شکل چشم‌گیری کاهش یافت به طوری که هزاران نفر به دلیل بیماری‌های مختلف کشته و یا مجبور به نقل مکان شدند. همچنین روش‌های سنتی زندگی آن‌ها دچار اختلال شد.

در طی قرن نوزدهم، مستعمره‌های جداگانه و مستقلی در قسمت‌های مختلف ولز جنوبی نو ایجاد شدند که نیمه شرقی کشور را پوشش می‌دادند. این مناطق ایالات کوینزلند، تاسمانیا، استرالیای جنوبی و ویکتوریا را شامل می‌شدند.

پس از سال‌ها بحث و برنامه‌ریزی، در تاریخ 1 ژانویه سال 1901، فدراسیونی از مستعمرات تشکیل شد. دولت استرالیا به عنوان قلمرویی از امپراتوری بریتانیا ایجاد شد و ملتی جدید متولد گشت. استرالیا‌ی غربی، که در سال 1889 در آن دولت مستقلی توسط بریتانیایی‌ها ایجاد شده بود، مخالف پیوستن به این دولت مشترک‌المنافع بود. اما با این وجود در نهایت به آن پیوست.

بلافاصله پس از آن، قلمرو مرکزی استرالیا به منظور ایجاد مکانی برای مرکز  فدرال جدید کانبرا شکل گرفت. قلمرو شمالی در همان سال به دولت استرالیا پیوست. در آن زمان جمعیت استرالیا نزدیک به 4 میلیون نفر بود. حدود 95.000 نفر از آن‌ها مردم بومی بودند.

افزایش سطح حقوق مدنی

بنیان‌گذاران این ملت جدید سعی کردند سطح حقوق مدنی، اقتصاد، سیاست و برابری اجتماعی را برای همه ارتقاع دهند. تحصیل رایگان، اتحادیه‌های تجاری، حق رای زنان، کمک هزینه‌های دوره‌های بارداری و زایمان زنان، حقوق بیماران و بازنشستگی سالمندان به طور موفقیت‌آمیز به مرحله اجرا درآمدند.

 

در بیست و پنجم ماه آوریل هر سال (روز ANZAC)، مردم استرالیا سالگرد ورود سربازان ارتش استرالیا و نیوزلند را به گالیپلی ترکیه در جنگ جهانی اول جشن می‌گیرند. تصمیم به مبارزه در کنار بریتانیا باعث شد تا استرالیا متحمل تلفات زیادی شود. بیش از 60.000 نفر از شجاع‌ترین مردان استرالیایی کشته و هزاران نفر دیگر از آن‌ها به شدت مجروح شدند.

جنگ جهانی دوم

در طی جنگ جهانی دوم، نیروهای استرالیایی نقش مهمی در پیروزی متحدان اروپایی ایفا کردند. به خصوص در اقیانوس آرام جنوبی که در آن با ارتش ژاپن درگیر جنگ‌های بسیار سختی در مناطق دور افتاده گینه نو شدند. استرالیایی‌ها جانانه جنگیدند و پیروزی را در جنگ به ارمغان آوردند.

جنگ جهانی دوم به معنای واقعی اقتصاد استرالیا را دگرگون کرد و باعث شد رشد بسیار عظیمی در سراسر کشور اتفاق بیافتد. نیاز به کارگران زیاد شد و هزاران مهاجر از اروپا برای پر کردن موقعیت‌های شغلی وارد کشور شدند. بسیاری از آن‌ها جوانان بودند و همگی امیدوار بودند که آینده‌ای روشن و درخشان داشته باشند.

دوره هجوم برای طلا، که در سال 1851 آغاز شد، منجر به رشد شدید جمعیت گشت.

در این زمان تعداد زیادی مهاجر بریتانیایی و ایرلندی، همچنین مهاجرانی از آلمان و دیگر کشورهای اروپایی و مهاجرانی از چین نیز به این کشور آمدند. ورود آن‌ها به استرالیا باعث افزایش محدودیت‌ها و تبعیض‌ها شد و در نتیجه بسیاری از مردم کشور را ترک کردند. از اتحاد مستعمرات استرالیا، دولت تشکیل شد.

سیاست استرالیای سفید

یکی از اولین اقدامات دولت جدید مشترک‌المنافع، اقدام برای محدودیت مهاجرت در سال 1901 بود.

این اقدام به سیاست استرالیای سفید مشهور است. این سیاست به منظور تقویت سیاست‌های استعماری طراحی شده برای محدود کردن مهاجران غیر سفیدپوست ارائه شده بود. به علت مخالفت دولت بریتانیا، از یک سیاست صریح نژادی در قانون‌گذاری اجتناب شد.

این سیاست یک مکانیزم کنترلی بود که در آن یک آزمون املا در یکی از زبان‌های اروپایی انتخاب شده توسط مامور مهاجرت باید انجام می‌شد. آخرین باری که یک مهاجر در آزمون قبول شد در سال 1909 اتفاق افتاد. شاید جالب‌ترین مورد ایگون اروین کیش باشد. او روزنامه‌نگاری اهل چک اسلواکی بود که می‌توانست به 5 زبان مختلف صحبت کند. او در یک آزمون زبان بومی اسکاتلندی رد شد و به عنوان یک فرد بیسواد تبعید شد.

پرداخت یارانه به مهاجران

دولت همچنین دریافت که اگر بخواهد مهاجران را بپذیرد باید به آن‌ها یارانه پرداخت کند.

فاصله زیاد از اروپا، استرالیا را به مقصدی پرهزینه‌تر با جذابیت کمتر نسبت به کانادا و ایالات متحده تبدیل کرد. تعدادی از مهاجران مورد نیاز در مراحل مختلف چرخه اقتصادی کشور را می‌توان با تغییر یارانه کنترل کرد. قبل از اتحاد سال 1901، مهاجران از بودجه دولت استعماری برای عبور کمک دریافت می‌کردند. دولت بریتانیا هزینه عبور مجرمان، متخلفان، کارمندان نظامی و دولتی را پرداخت کرد. تا قبل از سال 1831 تنها تعداد کمی از مهاجران از دولت استعماری کمک دریافت می‌کردند.

با شروع رکود و تنزل بزرگ، فرماندار دستور توقف مهاجرت تا اطلاع ثانوی را صادر کرد. گروه بعدی که شامل 5000 نفر از خانواده‌های پناهندگان یهودی از آلمان بودند، در سال 1938 به این کشور رسیدند. این افراد با گواهینامه معافیت از آزمون املا وارد کشور شدند.

مهاجرت به استرالیا بین سال‌های ۱۹۴۵ تا ۱۹۷۵

به طور کلی، بین سال‌های 1945 و 1975 حدود 2 میلیون نفر فرآیند مهاجرت به استرالیا را انجام دادند. در سراسر کشور پروژه‌های ساختمانی بزرگی اجرا شدند که دستمزدهای زیادی را برای افراد مختلف همراه داشتند. همین طور مالکیت خانه نیز به طرز چشم‌گیری در  این کشور افزایش یافت.

در سال 1965 شهر ملبورن استرالیا میزبان مسابقات المپیک بود و این کشور در  مقابل چشم جهانیان درخشید.

دهه 1960 یک دوره مملو از تحولات برای استرالیا بود. در اولین تغییر مهم، شهروندان دورافتاده استرالیا برای شهروندی کامل و همچنین آموزش عالی برای بومیان این کشور رای دادند. برخی محدودیت‌های مهاجرتی نیز برطرف شد. امروزه استرالیا دارای سیاست‌های دموکراتیک و غیر تبعیضی است.

سپتامبر سال 1999

در سپتامبر سال 1999، استرالیا نیروی حفظ صلح بین‌المللی را برای ایجاد نظم در شرق تیمور رهبری کرد. در همان سال، 11.6 میلیون نفر از استرالیایی‌ها به رفراندمی که به وفاداری رسمی استرالیا به پادشاهی بریتانیا پایان می‌داد رای منفی دادند. استرالیا همچنان با دولتی با سیستم پارلمانی باقی ماند. ملکه انگلیس الیزابت دوم، ملکه استرالیا نیز هست.

استرالیا دارای اقتصادی قدرتمند است و سرانه تولید ناخالص داخلی آن در مقایسه با کشورهای اروپایی بیشتر است.

کسب و کارهای قوی و سطح بالای قیمت‌ها در صادرات مواد اولیه و محصولات کشاورزی این اقتصاد را تقویت می‌کنند. تاکید استرالیا بر اصلاحات، تورم کم، رونق بازار مسکن و روابط بین‌المللی خوب عوامل اصلی رشد اقتصاد این کشور در سال‌های اخیر بوده است.

المپیک سیدنی در سال 2000

در پایان مسابقات المپیک سیدنی در سال 2000، گروه راک استرالیایی «Men at Work» آهنگ محبوب و میهن‌پرستانه خود یعنی «Down Under» را خواندند. در یکی از بخش‌های آن گفته می‌شود «آیا شما از آن سرزمین پایین نقشه آمده‌اید؟» و در پاسخ گفته می‌شود «نه ولی من آنجا را دیده‌ام و عاشقش شده‌ام».

استرالیا همچنان یکی از جذاب‌ترین مناطق دنیا برای مسافران است. این کشور مناطق زیادی برای دیدن دارد. با وجود مناظر خیره‌کننده و آسمان‌ آبی بزرگ و زیبا، این چهره جذاب و دوستانه مردم است که تفاوت‌ها را ایجاد می‌کند.

مهاجرت به استرالیا پس از جنگ

پس از جنگ جهانی دوم استرالیا یک برنامه مهاجرتی عظیم را به اجرا درآورد. صدها هزار اروپایی آواره به استرالیا کوچ کردند و بیش از 1.000.000 بریتانیایی، تحت برنامه مهاجرتی که به Ten Pound Poms مشهور است، به این کشور مهاجرت نمودند. این طرح در ابتدا شهروندان کشورهای مشترک‌المنافع را هدف قرار داد. پس از جنگ به کشورهای دیگر از جمله هلند و ایتالیا نیز گسترش یافت. مهاجران باید از سلامتی کامل برخوردار می‌بوده و سن کمتر از 45 سال می‌داشتند. در ابتدا محدودیت مهارتی وجود نداشت. البته تحت سیاست استرالیای سفید، افراد چندنژادی بسیار سخت می‌توانستند از این طرح بهره‌مند شوند.

برنامه‌های مهاجرتی کنونی

چندین نوع مهاجرت به استرالیا وجود دارد که بر اساس انواع ویزا طبقه‌بندی شده‌اند:

ویزاهای شغلی – ویزاهای کاری استرالیا بیشتر به افراد بسیار ماهر داده می‌شود. افراد کاندید در یک سیستم امتیازی رقابت می‌کنند. این امتیازها به استانداردهای تحصیلاتی اختصاص می‌یابد. این ویزاها معمولا توسط ایالات به صورت جداگانه پشتیبانی می‌شوند و افراد را بر اساس نیازهای خاص استخدام می‌کنند. همچنین به افرادی که یک کسب و کار خاص استرالیایی از آن‌ها پشتیبانی کند ویزا تعلق می‌گیرد. معروفترین نوع ویزای کاری ویزای 457 بود که در سال 1996 ارائه شد البته در حال حاضر توسط دولت ترنبول لغو شده است.

ویزای دانشجویی – دولت استرالیا فعالانه دانشجویان خارجی را به تحصیل در این کشور تشویق می‌نماید. دسته‌های مختلفی از ویزای دانشجویی و تحصیلی وجود دارد و اکثر آن‌ها نیاز به درخواست تایید شده از یک موسسه آموزشی دارند.

ویزای خانواده

ویزاها اغلب بر اساس روابط خانوادگی در استرالیا اعطا می‌شوند. چندین نوع ویزای خانواده، شامل ویزای والدین و ویزای همسر در استرالیا وجود دارد.

ویزاهای خانواده و استخدام معمولا می‌توانند منجر به شهروندی در استرالیا شوند. با این حال برای این کار فرد درخواست‌کننده باید حداقل به مدت 4 سال در استرالیا زندگی کرده و حداقل 1 سال اقامت دائم داشته باشد.

ویزاهای سرمایه‌گذاری 

سرمایه‌گذاران خارجی می‌توانند به منظور دریافت اقامت دائمی استرالیا به صورت کسب و کار یا پول در استرالیا سرمایه‌گذاری کنند. پس از 4 سال (شامل سال درخواست برای ویزا) آن‌ها باید در آزمون شرکت کرده و دریافت اجازه شهروندی استرالیا اقدام کنند.

ادعا شده است که برنامه مهاجرتی استرالیا در مقابل قانون ضد تبعیض سنی قرار دارد. همچنین تلاش‌هایی برای حذف یا تغییر محدودیت سنی 50 سال برای مهاجران ماهر انجام گرفته است.

 

برنامه انسان دوستانه

استرالیا 2 نوع ویزا نیز تحت برنامه انسان دوستانه ارائه می‌دهد:

• ویزاهای پناهندگی برای افراد پناهنده تحت نظر کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان
• ویزاهای برنامه انسان دوستانه ویژه (SHP) برای افرادی که در معرض تبعیضی قرار داشته‌اند که در کشورشان نقض حقوق بشر محسوب می‌شود.

تعداد کل ویزاهای ارائه شده تحت برنامه انسان دوستانه در سال 2015-2016 به 13.750 مورد می‌رسد. علاوه بر آن 12.000 ویزای دیگر به پناهندگان درگیری‌ها در سوریه و عراق اعطا شد.

خدمات مهاجرتی

دولت استرالیا خدماتی را به مهاجران خود ارائه می‌دهد:

• برنامه انگلیسی مهاجران بزرگسال، کلاس‌های زبان انگلیسی را برای کسانی که سطح انگلیسی آن‌ها پایین است ارائه می‌دهد. این کلاس‌ها برای تمامی افراد واجد شرایط دارای انواع ویزاها در دسترس می‌باشد. در 5 سال اول برای افراد ساکن شده در استرالیا، بیش از 510 ساعت کلاس زبان انگلیسی برگزار می‌شود.
• وزارت امور داخلی استرالیا، خدمات تلفنی 24 ساعته زبان انگلیسی ارائه می‌دهد که به آن خدمات ملی ترجمه و تفسیر می‌گویند. این خدمات برای افراد غیر انگلیسی زبان، امکان دسترسی به خدمات دولتی و اجتماعی را ایجاد می‌کند.
• برنامه کمک‌های مالی مهاجرتی به منظور حمایت بشردوستانه از مهاجران در استرالیا، به آن‌ها کمک‌های نقدی ارائه می‌دهد. هدف این برنامه ارائه خدمات مهاجرتی به پناهندگان، مهاجران خانوادگی و مهاجران کاری با سطح زبان انگلیسی پایین در مناطق شهری و روستایی می‌باشد.
• برنامه جهت‌گیری فرهنگی استرالیا فرصتی برای پناهندگانی که قصد اسکان یافتن در استرالیا را دارند مهیا کرده است تا سوالات خود را درباره زندگی در این کشور مطرح کنند. این برنامه از 5 روز قبل از شروع سفر مهاجران به استرالیا به دست آن‌ها می‌رسد.
• پناهندگان و دارندگان ویزاهای انسان‌دوستانه، همچنین واجد شرایط پشتیبانی از محل سکونت تحت برنامه خدمات مهاجران انسان‌دوستانه هستند. این برنامه افراد را برای استقرار یافتن و یادگیری مهارت‌ها و دانش مورد نیاز برای دسترسی به خدمات حمایت می‌کند.
• در پاسخ به نیازهای پناهجویان، در سال 1992 طرح کمک به پناهجویان به منظور تعیین مسئولیت‌های کشور استرالیا تحت کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان ایجاد شد. صلیب سرخ استرالیا این طرح را تحت قرارداد وزارت مهاجرت و شهروندی اداره می‌کند. این طرح کمک‌های مالی به پناهجویان ارائه کرده و همچنین خدمات حمایتی مختلف دیگری را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد.
• خدمات مختلف دیگری نیز برای رفع نیازهای مهاجران و پناهندگان به آن‌ها ارائه می‌شود. یکی از این خدمات مراکز منابع مهاجران است که کمک‌های نقدی از سمت دولت مشترک‌المنافع به آن‌ها اعطا می‌کند.

 

محل تولد ساکنان استرالیا

در سال 2016، 28.6 درصد جمعیت ساکن استرالیا (6.912.000 نفر) در خارج از کشور به دنیا آمده بودند.

همان طور که در آمار موجود در سرشماری سال 2006 دیده می‌شود، تفاوتهایی در الگوهای مهاجرتی در بین ایالات وجود دارد.

ولز جنوبی نو بیشترین جمعیت و بیشترین تعداد افراد خارجی (1.544.023) را در استرالیا دارد. ملیت‌های خاص در این ایالت متمرکز شده‌اند: 74.5 درصد افراد با ملیت لبنانی، 63.1 درصد افراد با ملیت عراقی، 63 درصد افراد با ملیت کره جنوبی، 59.4 درصد با ملیت فیجیان و 59.4 درصد با ملیت چینی در این ایالت اسکان دارند.

ویکتوریا، دومین ایالت پر جمعیت استرالیا نیز بعد از ولز جنوبی نو بیشترین تعداد افراد خارجی (1.161.984) را دارد. 50.6 درصد افراد با ملیت سریلانکا، 50.1 درصد افراد با ملیت ترکیه، 49.4 درصد افراد با ملیت یونانی و 41.6 درصد افراد با ملیت ایتالیایی در ویکتوریا استقرار دارند.

استرالیای جنوبی با 528.827 نفر خارجی بیشترین نسبت جمعیت با ملیت‌های خارجی را دارد. این ایالت 29.6 درصد افراد ساکن استرالیا با ملیت سنگاپوری را جذب کرده و در تعداد افراد بریتانیایی تنها کمی از ایالت ولز جنوبی نو عقب‌تر است.

کوینزلند دارای بیش از 695.525 نفر خارجی می‌باشد و درصد قابل توجهی از افراد با ملیت‌های گینه نو (52.4 درصد) و نیوزلند (38.2 درصد) را اسکان داده است.

تاثیرات و نگرانی‌ها

دیدگاه‌های مختلفی در دولت استرالیا نسبت به سطح مهاجرت به استرالیا و اثرات آن بر رشد جمعیت وجود دارد.

در سال 2002، یک مطالعه جمعیتی CSIRO توسط وزارت مهاجرت انجام گرفت. در این مطالعه 6 معضل بالقوه مرتبط با رشد جمعیت مبتنی بر مهاجرت مشخص شد. این معضلات شامل موارد زیر بود:

• افزایش تعداد افراد سالخورده به علت بالا رفتن مهاجرت به استرالیا بدون محدودیت سنی و کاهش نرخ تولد
• بدتر شدن تراز تجارت استرالیا به دلیل واردات بیشتر و مصرف بیشتر تولیدات داخلی
• افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای
• استفاده بیش از حد از خاک‌های کشاورزی
• ماهی‌گیری و تامین منابع داخلی نفت و گاز
• کاهش کیفیت هوا، رودخانه‌ها و تنوع زیستی

 

محیط زیست

برخی جریان‌های مربوط به محیط زیست باور دارند که ادامه رشد جمعیت استرالیا باعث می‌شود جمعیت بیش از حد توان زیاد شود. گروه جمعیت پایدار استرالیا (SPA) معتقدند که تغییرات آب و هوایی منجر به تخریب اکوسیستم‌های طبیعی خواهد شد. موسسه استرالیا به این نتیجه رسیده است که افزایش جمعیت استرالیا یکی از دلایل اصلی افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌باشد. این موسسه اعلام کرده که طبق محاسبات، در سال 2012 به ازای هر 70.000 مهاجر 20 میلیون تن گازهای گلخانه‌ای تولید شده و در سال 2020 این میزان به 30 میلیون تن خواهد رسید.

مسکن و زیرساخت‌ها

تعدادی از اقتصاددانان از جمله روری روبرسون، تحلیل‌گر بانک مک‌کوایر، ادعا کرده‌اند که مهاجرت بالا مشکل مسکن کشور را تشدید می‌کند. طبق گفته او سیاست‌های دولت فدرال که باعث افزایش تقاضا برای مسکن می‌شوند، تاثیر بیشتری بر قیمت مسکن نسبت به انتشار زمین در حاشیه شهرها داشته است.

کمیسیون بهره‌وری در گزارش تحقیقاتی سال 2004 اعلام کرد که رشد مهاجرت از اواسط دهه 1990 یکی از مهمترین دلایل افزایش میزان تقاضا به خصوص در سیدنی و ملبورن بوده است. بانک مرکزی استرالیا در گزارش خود به کمیسیون بهره‌وری اعلام کرده که رشد شدید مهاجرت به استرالیا باعث افزایش چشم‌گیر تقاضا برای مسکن شده است. به نظر می‌رسد که افزایش تعداد افراد بازدیدکننده کوتاه مدت باعث افزایش تقاضا برای مسکن شده‌ است. با این حال ظاهرا کمیسیون‌ها از این تحقیقات بی‌اطلاع هستند.

برخی افراد و گروه‌های دیگر نیز استدلال می‌کنند که مهاجرت به استرالیا باعث افزایش بیش از حد ساخت و ساز شده است.

اشتغال

استرالیا فهرستی از مشاغل حرفه‌ای را که برای مهاجرت به این کشور قابل قبول است منتشر کرده است.

در سال 2009 در اثر بحران مالی جهانی، دولت استرالیا میزان مهاجرت را 14 درصد کاهش داد. همچنین برنامه مهاجرت دائمی برای مهاجران شغلی به 115.000 نفر برای آن سال مالی کاهش یافت.  در سال 2010-2011، میزان مهاجرت به استرالیا طوری تنظیم شد که 67.5 درصد برنامه مهاجرت دائمی برای مهاجران شغلی باشد و 113.725 ویزا در آن زمان صادر شد.

در سال 2016، دانشگاه موناش گزارشی منتشر کرد و اعلام کرد که برنامه مهاجرتی استرالیا عمیقا ناقص است. فهرست مهارت‌های استراتژیک میان‌مدت و بلند‌مدت به مهاجران اجازه می‌دهد تا برای موقعیت‌های شغلی کم موجود با فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های استرالیا رقابت کنند. از طرف دیگر کمبود تاجران ماهر در استرالیا نادیده گرفته شده است.

رشد اقتصادی و افزایش سن جمعیت

یکی از عناصر دیگر در بحث مهاجرت به استرالیا، نگرانی در مورد افزایش سنی جمعیت استرالیاست. رئیس سابق وزارت خزانه‌داری، پیتر کاستلو اظهار داشته است که استرالیا به علت پایین بودن نرخ تولد، کم جمعیت است. همچنین رشد منفی جمعیت در دراز مدت باعث بروز مشکلات اقتصادی می‌شود. برای جلوگیری از این مساله، دولت میزان مهاجرت به استرالیا را برای پر کردن این شکاف افزایش داده است.

 

آیا مهاجرت میزان افزایش سن جمعیت را کاهش می‌دهد

بحث‌های زیادی بر سر این که آیا مهاجرت میزان افزایش سن جمعیت را کاهش می‌دهد یا خیر، انجام گرفته است. پیتر مک‌دونالد در تحقیقی با عنوان «جمعیت آینده استرالیا» بیان کرده است که: این موضوع از نظر جمعیت‌شناسی بی‌معنی است که مهاجرت به استرالیا می‌تواند به جمعیت جوان ما کمک کند. با این حال، با توجه به تحقیق انجام شده توسط کریدی و آلوارادو، تا سال 2031 اگر نرخ مهاجرت خالص 80.000 نفر در سال باشد، میزان 1.1 درصد کاهش در جمعیت بالای 65 سال رخ خواهد داد.

در جولای 2005، کمیسیون بهر‌ه‌وری مطالعه‌ای را با عنوان «تاثیرات اقتصادی مهاجرت و رشد جمعیت» انجام داد و در تاریخ 17 ژانویه 2006 مقاله‌ای منتشر کرد. در این مقاله بیان شد که میزان افزایش درآمد سرانه از طریق مهاجرت تا سال 2024-2025، به 335 دلار (0.6 درصد) خواهد رسید. مقداری که بسیار ناچیز توصیف شده است. این مقاله همچنین اظهار داشت که درآمد استرالیایی‌ها با وجود 1.3 برابر کار بیشتر در طول روز، به میزان 2 برابر افزایش خواهد یافت.

رابرت بیرل بیان کرده است که دولت فدرال از میزان زیاد مهاجرت برای افزایش رشد اقتصادی استفاده خواهد کرد. اما رشد سرانه برای استرالیایی‌ها مهم‌تر خواهد بود. بیرل اظهار داشته است که نرخ بالای مهاجرت به استرالیا سودی برای ساکنان کنونی نخواهد داشت. چرا که این مساله سودی که از صادرات منابع غیر قابل تجدید حاصل می‌شود و بخش بزرگی از اقتصاد استرالیا را تشکیل می‌دهد، کاهش خواهد داد.

انسجام اجتماعی

رابرت بیرل استدلال کرده است که مهاجرت به استرالیا، جامعه را چند بخشی نموده و وحدت ملی را به خطر می‌اندازد. همچنین فرانکل سالتر، جامعه شناس، بیان اظهار داشته است که مهاجرت در جامعه استرالیا طبقه‌بندی قومی ایجاد خواهد کرد.

سیاست و بحث عمومی

در دهه اخیر، رهبران تشکل‌های اصلی سیاسی فدرال از میزان بالای مهاجرت به استرالیا حمایت کرده‌اند. به طور کلی در طول دوره دولت هاوارد (1996-2007)، تعداد مهاجران به استرالیا افزایش یافت. دولت کارگری راد (انتخاب شده در سال 2007) این مقدار را دوباره افزایش داد. در سال 2010، دو تشکل بزرگ به حمایت از نرخ بالای مهاجرت به استرالیا پرداختند.

در سال 2003، اقتصاددان راس گیتینز، بیان کرد که جان هاوارد، نخست وزیر سابق، در مورد مهاجرت اشتباه کرده است. در سال 2006 تشکل کارگری تحت نظر کیم بیزلی موضع خود را در برابر ورود کارگران مهاجر توسط کارفرمایان اظهار کرد. آن‌ها بیان کردند که مهاجرت باعث کاهش درآمد آن‌ها می‌شود.

سیاست‌های ضد مهاجرتی بخش مهمی از سیاست‌های حزب «یک ملت» می‌باشد که توسط پائولین هانسون در اواخر دهه 1990 تشکیل شد.

سیاست‌های استرالیا در مورد مهاجران و پناهندگان تا به حال موضوع بحث‌های بسیار زیادی بوده است.