هنر بومی نمادی از مردم استرالیا
بر اساس نظر دو پروفسور از UNSW، نمایشگاه‌های هنری که در استرالیا برگزار می‌شوند، نمادی از مردم استرالیا هستند. این ایده از زمانی سرچشمه می‌گیرد که یک هنرمند با همکاری دستیار گالری هنر NSW تونی تکسون اولین نمایشگاهشان را در سال 1960 برگزار کردند.
کاترین د. لورنزو، دانشیار افتخاری در بخش هنر و طراحی UNSW می‌گوید: “این نمایشگاه نشان دهنده یک تغییر در ادراک استرالیا از هنر بومی، از نژاد پرستی به هنرهای زیبا است. برگزاری این نمایشگاه به ایجاد تغییرات لازم در رابطه با هنر استرالیا، کمک شایانی کرده است.”
به عبارت دیگر، استرالیا با استفاده از هنرهای بومی در تلاش است تا از وجوه مختلف، تصویری از خود را از این طریق به نمایش بگذارد. چرا که این هنر در شکل گیری فرهنگ استرالیا و به عبارت دیگر باز کردن چشم مردم تاثیر زیادی داشته است.
کتابی در همین راستا بعد از 6 سال با استفاده از کمک‌های مالی بنیاد گوردون دارلینگ، توسط چهار نویسنده از چهار دانشگاه از سه ایالت، از جمله دو نفر از UNSW – استادان Joanna Mendelssohn و د. لورنزو، همراه با دانشیار آلیسون Inglis از دانشگاه ملبورن و پروفسور کاترین Speck از دانشگاه آدلاید نوشته شده است. در این کتاب تلاش شده است که به بررسی تغییر هنر در استرالیا و تاثیر آن پرداخته شود.
بر اساس آن چه که نویسندگان این کتاب ادعا می‌کنند، در این کتاب به بررسی نمایشگاه‌های هنری از سال 1960 تا 2017 پرداخته شده است. و به همین دلیل از سایر کتاب‌های تاریخ هنری که در گذشته نگارش شده‌اند، متمایز است.
دکتر د لورنزو می‌گوید: “قبل از نگارش این کتاب تصور می‌کردیم که بررسی تغییرات ایجاد شده در نحوه‌ی برگزاری نمایشگاه‌های هنری، جنبه‌های مختلف هنری استرالیا را به نمایش می‌گذارد. اکنون که نگارش کتاب به اتمام رسیده، متوجه شده‌ایم که فرض درستی بوده است.”
دکتر مندلسون می‌گوید : “بر اساس تحقیقاتی که برای نگارش این کتاب انجام شد، اکنون بدون نیاز به در نظر گرفتن جنبه‌های هنر انگلیس، می‌توان به بررسی مجدد جایگاه زنان، قدرت عکاسی و … پرداخت.”
به طور کلی نویسندگان این کتاب معتقد هستند که نمایشگاه‌های هنری زمانی اهمیت و رونق پیدا می‌کنند، که بررسی تاریخ توسط نگارش کتاب‌های تاریخی متوقف شده است. در نتیجه، با برگزاری نمایشگاه‌های هنری می‌توان به بررسی چالش‌های هنری پرداخت و از این طریق دانش تاریخی-هنری خود را گسترش داد.
به عنوان مثال، نمایشگاهی که در Biennale سیدنی در سال 1988 برگزار شد، به نوعی یک یادبود بومی در نظر گرفته می‌شود. چرا که از 200 تابوت خالی که همگی یادبود مردمی بودند که در سال 1788 به خاطر دفاع از سرزمنیشان کشته شدند، تشکیل شده بود.
دکتر لورنزو می‌گوید : “این نمایشگاه نشان دهنده تاثیرات استعمارگرایی بر زندگی افراد است …. ”
در این کتاب نویسندگان به With Secrecy و Dispatch نیز اشاره می‌کنند. یک نمایشگاه هنری که در سال 2016 برای 200امین سالگرد قتل عام برگزار شد. (اولین قتل عام مردم که دستورش توسط حکومت مککووی داده شد.)
این نمایشگاه توسط مدیر تئوس آلاس، مدیر برنامه‌های Tess Allas و هنرمند First Nations از کانادا، دیوید Garneau و در مرکز هنر کمپبلتاون در سال 2016، برگزار شد.
مندلسون می‌گوید : “نمایشگاه‌ها روایتی را به تصویر می‌کشند، که هیچ چیز دیگر نمی‌تواند به این خوبی راوی این داستان باشد.”
در سال 1994 نمایشگاهی برای جایگاه زنان و چالش‌هایی که پیش رو دارند، برگزار شد.
مندلسون می گوید : “این نمایشگاه زندگی زنانی را به تصویر می‌کشد که از جامعه رانده شده بودند. محل برگزاری این نمایشگاه ساختمان Fremantle Arts بوده است که اکنون به عنوان محلی برای پناه زنان در نظر گرفته می‌شود.”
بسیاری از افراد معتقد هستند که برگزاری این نوع نمایشگاه‌ها به دلیل فمینیست بودن برخی از هنرمندان است. در حالی که این تصور درست نیست. برگزاری این نوع نمایشگاه‌ها تنها به دلیل زن بودن برخی از هنرمندهای برجسته و مدرن استرالیایی است.
مندلسون معتقد است که هنر بدون تزریق پول به آن نمی‌تواند چندان موفق باشد. به همین دلیل است که یکی از تصاویر اصلی این کتاب، عکسی از سخنرانی گوو ویتلم در سال 1972 است. چرا که این شخص سرمایه مالی زیادی در اختیار صنعت هنر استرالیا قرار داده است.
یکی دیگر از نمایشگاه‌هایی که از دید منتقدان راهی برای کشف روحیه ملی در نظر گرفته می‌شود، نمایشگاه Dark Heart است که در سال 2014 برگزار شد.
مندزسون می گوید : “این اولین نمایشگاهی است که شرایط تیره و تار از دولت و حکومت را در زمان نخست وزیری تونی ابوت به تصویر می‌کشد.”
برخی از منتقدان صنعت هنر معتقدند که با گذر زمان، هنر و نحوه‌ی ارائه‌ی آن تغییرات زیادی داشته است. به گونه‌ای که روحیه همکاری در آن بیشتر و بیشتر شده است.
نمونه‌ای از این تغییر را می توان در نمایشگاه Tracking the Seven Sisters که در سال 2017 در موزه‌ی ملی استرالیا برگزار شد، مشاهده کرد. روایت این نمایشگاه در مورد 7 دختری است که برای کشف تمام کره زمین، از مرد شگفت انگیزی کمک می‌گیرند.
نمونه‌ای دیگر نمایشگاه Songlines است که با ابتکار مردم Anangu و همکاری سایر مردم Martu، Pitjantjatjara Yankunytjatjara و Ngaanyatjarra برگزار شد.
