کوئینزلند
کوئینزلند به لحاظ وسعت، دومین ایالت و به لحاظ جمعیت سومین منطقه‌ی استرالیا به شمار می‌آید. به لحاظ جغرافیایی، در شمال شرق کشور قرار دارد. قلمروهای شمالی، جنوب استرالیا و نیو ساوت ولز در سمت غرب ایالت، دریای مرجان و اقیانوس آرام در شرق و تنگه‌ی تورس و گینه‌ی نو در شمال کوئینزلند واقع شده‌اند.
ایالت کوئینزلند 15 می 2018 حدود 5000000 میلیون نفر جمعیت داشت، که اغلب در سواحل و جنوب شرقی ایالت متمرکز بودند. بریزبن پایتخت و بزرگترین شهر منطقه است، که هم زمان به عنوان سومین شهر بزرگ استرالیا شناخته می‌شود.
کوئینزلند که به سرزمین خورشید مشهور است، 10 شهر از 30 شهر بزرگ استرالیا را در خود جای داده و سومین اقتصاد بزرگ کشور محسوب می‌گردد. دلیل رونق توریست در این منطقه چیزی جز آب‌و‌هوای گرمسیری و طبیعت بکر آن نیست.
ابتدا مردم بومی استرالیا و جزایر تنگه‌ی تورس در کوئینزلند ساکن شده بودند. اولین اروپایی که موفق به ورود به کوئینزلند و استرالیا در سال 1606 گردید، ناخدای هلندی ویلیام جانسزون بود. او در ساحل غربی شبه جزیره کیپ یورک، اکتشافات خود را انجام داد.
ستوان جیمز کوک سال 1770، سواحل شرقی استرالیا را قلمرو بریتانیای کبیر اعلام نمود. کلنی نیو ساوت ولز سال 1788 توسط آرتور فیلیپ در سیدنی بنیان گذارده شد. نیو ساوت ولز در آن زمان، شامل تمام کوئینزلند کنونی، ویکتوریا و تاسمانی بود.
کوئینزلند دهه‌ها بعد تا زمان ایجاد کلنی بریزبن توسط جان اکسلی در سال 1824 مورد اکتشاف قرار نگرفت. از سال 1839 تبعید اجباری متوقف و از سال 1842 اقامت اختیاری برقرار گردید.
نام ایالت به افتخار ملکه ویکتوریا که 6 ژوئن 1859 استقلال کنلی از نیو ساوت ولز را به امضا رساند، کوئینزلند گذارده شد.
تاریخ
تاریخ کوئینزلند به هزاران سال پیش باز می‌گردد. در بخش اول، ماجرای زندگی بومیان این سرزمین و سپس حضور پر حادثه و سکونت اروپاییان، تاریخ این منطقه را شکل داده‌اند. قسمت‌های شمال شرقی استرالیا، پیش از جیمز کوک توسط ناخداهای هلندی، اسپانیایی و فرانسوی مورد اکتشاف قرار گرفته بود.
این ایالت، وقایع خشونت‌باری نظیر درگیری‌های مرزی بین مهاجران و مردم بومی (که نهایتا بدون منفعت دو طرف پایان یافت.)، یا استثمار کارگران ارزان قیمت جزایر جنوبی اقیانوس آرام (که حتی با زور و تهدید به منطقه آورده می‌شدند.) را شاهد بوده است.
شهر بارکالدین به عنوان نماد تولد حزب کارگر استرالیا انتخاب گردیده است. این حزب ابتدا به عنوان نهادی رسمی در کوئینزلند پا به عرصه‌ی وجود گذاشت.
صد‌و‌پنجاهمین سالگرد استقلال کوئینزلند از نیو ساوت ولز در ژوئن 2009 برگزار گردید.
در یک سری تصاویر نادر که سال 1860 توسط ریچارد دیانتری ثبت گردیده، زندگی اولین ساکنین منطقه شمال کوئینزلند دیده می‌شود. هم‌اکنون این تصاویر در موزه‌ی ملی استرالیا نگهداری می‌شوند.
ورود بومیان استرالیا
احتمالا حضور بومیان در منطقه‌ی کوئینزلند به حدود 50000 سال پیش از میلاد باز می‌گردد. این افراد توسط قایق یا پل‌های چوبی بین تنگه تورس به منطقه پا گذاشتند. در طول زمان، بومیان به 90 گروه مختلف از نظر زبانی تقسیم شدند.
در طول عصر یخبندان، منطقه‌ی کوئینزلند به شدت خشک و تقریبا خالی از سکنه گردیده بود. با کاهش شدید منابع غذایی، اولین تکنولوژی دانه‌بندی شکل گرفت. با تغییر آب‌و‌هوا و شروع بارندگی مخصوصا در سواحل شرقی، حیات منطقه دوباره شکوفا شد و رشد جنگل‌های بارانی منطقه تسریع گردید.
ورود اروپاییان (1606)
ویلیام جانسزون ناخدای هلندی، فبریه 1606 پا به ساحل غربی کیپ یورک گذاشت. او به عنوان اولین اروپایی که وارد استرالیا شد، شناخته می‌شود. ناخدایان فرانسوی و اسپانیایی نیز، پیش از جیمز کوک به جست‌و‌جوی مناطق مختلف استرالیا دست زدند. 22 آگوست 1770 ستوان کوک سواحل شرقی را جزو قلمرو پادشاهی بریتانیا اعلام نمود.
در طول قرن 18 میلادی، جمعیت بومیان استرالیا به دلیل شیوع بیماری آبله به شدت کاهش یافت. برخی شواهد نشانگر انتقال ناخواسته بیماری، توسط اولین مهاجران به این کشور است.
جان اکسلی، مکتشف بریتانیایی سال 1823 به سمت شمال سیدنی حرکت نمود. هدف وی، انتخاب محلی برای ایجاد یک کلنی به منظور مجازات زندانیان بود. وی در خلیج مورتون موفق به کشف رودخانه بریزبن گردید.
کمی بعد سال 1824 به منظور احداث اقامتگاهی که امروزه با نام ردکلیف شناخته می‌شود، به منطقه بازگشت. اما با توجه به شرایط نسبتا نامساعد، مجددا محل نگهداری زندانیان تغییر کرد و به بریزبن کنونی انتقال یافت. سرانجام سال 1839 انتقال محکومین به این منطقه متوقف گردید.
با صدور مجوز اقامت سال 1842، رفته‌رفته این منطقه به سوی پیشرفت حرکت نمود. سال 1848، اولین کشتی مهاجران آزاد به خلیج مورتون رسید. سرعت تغییرات به حدی بود که سال 1857، اولین فانوس دریایی کوئینزلند در این منطقه بنا گردید.
جنگ‌های مرزی
جنگ مرزی در منطقه‌ی کوئینزلند با بومیان (جنگ انقراض) به عنوان خونین‌ترین نبرد استرالیا شهرت دارد. ایالت کوئینزلند، نسبت به سایر مناطق استرالیا جمعیت بومی بیشتری داشت، که احتمالا همین مساله موجب افزایش تلفات این درگیری شده است.
در طول قرن 19 میلادی، بیش از 1500 مهاجر با احتساب خدمت‌گذارانشان کشته شدند. تلفات بومیان نیز، به حدود 30000 تن می‌رسید. نهایتا به کارگیری نیروی پلیس محلی موجب سرکوب هرچه بیشتر بومیان و پیروزی دولت کوئینزلند گردید. بر اساس تخمین‌های یک نویسنده، تنها در طول سال‌های 1859 تا 1897، دست‌کم 24000 تن از بومیان توسط پلیس محلی کشته شدند.
قلمرو کوئینزلند
سال 1851 مذاکراتی در مورد جدایی منطقه‌ی کوئینزلند از نیو ساوت ولز انجام گرفت. ملکه ویکتوریا 6 ژوئن 1859، طی حکمی استقلال کوئینزلند را اعلام نمود. 10 دسامبر 1859 اعلامیه‌ی جدایی کوئینزلند از نیو ساوت ولز توسط جرج بوین نویسنده انگلیسی قرائت گردید.
22 می 1860 روبرت هربرت، منشی فرماندار بوین، در اولین انتخابات منطقه به عنوان نخست وزیر کوئینزلند انتخاب شد. به این‌صورت کوئینزلند به عنوان اولین قلمروی منطقه‌ی استرالیا دارای پارلمانی مستقل گردید.
سال 1867 با کشف طلا توسط جمیز نش در رودخانه‌ی مری از شهر گیمپی، اقتصاد کوئینزلند به شکوفایی رسید. با این‌حال تب طلا در منطقه‌ی کوئینزلند بسیار کمتر از مناطق ویکتوریا و نیو ساوت ولز بود.
میزان مهاجرت به منطقه‌ی کوئینزلند از دهه‌ی 1850 به منظور تقویت اقتصاد منطقه شدت گرفت. از دهه 1860 تا اوایل قرن بیستم کارگران بسیاری که در آن زمان به نام کاناکاس شهرت داشتند، از جزایر جنوبی اقیانوس آرام برای کار در مزارع نیشکر به منطقه آورده می‌شدند. برخی از این افراد، به زور از محل زندگیشان ربوده و تحت شرایط سختی به کار یا بردگی گمارده شده بودند.
با ورود ایتالیایی‌ها به صنعت نیشکر و اجرای سیاست نژاد سفید استرالیا در سال 1901، کارگران خارجی از کشور اخراج شدند. در طول این مدت، جمعیت کارگران غیر اروپایی و بومیان جزایر به شدت در منطقه کاهش یافت.
قرن بیستم
اول ژانویه 1901، استرالیا با اعلامیه‌ی ملکه ویکتوریا فدرالیزه گردید. در این زمان، جمعیت کوئینزلند به نیم میلیون نفر می‌رسید. سال 1902، بریزبن رسما به عنوان یک شهر اعلام موجودیت کرد. در سال 1905 برای اولین بار زنان حق رای پیدا کردند. همچنین در سال 1909، دانشگاه کوئینزلند بنیان‌گذاشته شد.
جنگ جهانی اول، تاثیر بسیار زیادی بر روی کوئینزلند گذاشت، به طوری که بیش از 58000 نفر در این جنگ شرکت کرده و 10000 تن از آنان کشته شدند.
هرچند در سال 1935 اقتصاد کوئینزلند به دلیل برخی مشکلات در بخش کشاورزی دچار تنش شدیدی گردید، اما با استخراج نفت به صورت اقتصادی در سال 1962، بارقه‌های امید در این منطقه شروع به تابیدن نمود.
قرن بیست‌‌و‌یکم
سال 2009، کوئینزلند صد و پنجاهمین سالگرد استقلالش را جشن گرفت. در این زمان مراسم بسیار متنوعی اجرا گردید و علاوه بر چاپ کتاب‌های متنوع و حضور میهمانان ویژه، 150 نماد کوئینزلند رسما انتشار یافت.
جغرافیای کوئینزلند
تنوع آبوهوایی در این منطقه نسبتا بالاست. اغلب جمعیت در مناطق ساحلی، به طور خاص سواحل شرق و جنوب شرق تمرکز دارند. همچون سایر مناطق شرقی استرالیا، رشته کوه‌هایی به موازات خط ساحلی در کوئینزلند کشیده شده‌اند. میزان رطوبت در سواحل شرقی بالا و در دامنههای غربی نسبتا کمتر است. بریزبن به عنوان پایتخت ایالت، یک شهر ساحلی است که به عنوان سومین شهر بزرگ استرالیا شناخته می‌شود.
مناطق گردشگری متنوعی در کوئینزلند وجود دارد، که سالانه هزاران توریست را به منطقه جذب می‌نماید. علاوه بر مناطق ساحلی زیبا نظیر سان‌شاین، کوهستان‌های مرتفع و آبشارهای خروشان این منطقه، آن‌را به مکانی دیدنی تبدیل نموده است.
جنگل‌های گرمسیری کوئینزلند، جزیره‌ی فریزر و پارک ملی لامینگتون تنها بخشی از آثار ثبت شده به عنوان میراث جهانی هستند که در این ایالت قرار دارند.
شرایط آب و هوایی
به دلیل ابعاد بسیار بزرگ منطقه، تنوع آبوهوایی زیادی نیز در آن دیده می‌شود. تابستان‌های داغ و کم باران در غرب، هوای همواره مرطوب در شمال و هوای گرم یا معتدل در سواحل، به نوعی حالت معمول آبوهوایی ایالت به شمار می‌آید. با این‌حال در نواحی داخلی جنوب شرقی دمای هوای زمستان گاه به زیر صفر درجه‌ی سانتیگراد می‌رسد.
فجایع طبیعی همواره کوئینزلند را تهدید می‌کنند. تندبادهای مختلف بارها به مناطق ساحلی آسیب وارد آورده‌اند. سیل‌های خروشانی که در اثر بارش‌های تند شکل می‌گیرند نیز، برای تمام مناطق کوئینزلند خطری بالقوه محسوب می‌شوند. در سال 2011 خطرناک‌ترین و مرگبار‌ترین سیل کوئینزلند رخ داد.
زلزله و خشکسالی نیز کم و بیش یک تهدید محسوب می‌گردند، هرچند خطر معمولا در قسمت‌های جنوبی ایالت بروز پیدا می‌کند. بارش‌های سنگین بهاره، خصوصا در مناطق جنوب شرقی و مرکزی ایالت، امکان بروز خسارات جدی را به همراه دارند. بعضا گردبادهای فاجعه آفرین نیز در کوئینزلند دیده شده است.
بر اساس دما و رطوبت، پنج ناحیه‌ی غالب اقلیمی در کوئینزلند وجود دارد:
- تابستان‌های داغ و مرطوب، زمستان‌های گرم و خشک (نواحی شمالی نظیر تاونزویل)
- تابستان‌های داغ و مرطوب، زمستان‌های ملایم و خشک (سواحل مناطق مرتفع و جنوب شرق ساحلی نظیر بریزبن)
- تابستان‌های داغ و خشک، زمستان‌های ملایم و خشک (مناطق مرکزی و شمال غربی، نظیر لانگ‌ریچ)
- تابستان‌های داغ، زمستان‌های خشک و خنک (مناطق مرکزی جنوبی، نظیر گوندیویندی)
- تابستان‌های گرم و مرطوب، زمستان‌های سرد و خشک (مناطق مرتفع جنوب شرقی، نظیر توومبا)
به طور کلی، در اکثر نواحی کوئینزلند تنها دو فصل مختلف وجود دارد. در طول زمستان، درجه‌ی حرارت خفیف تا گرم به همراه حداقل بارندگی و در دوره‌ی تابستانی هوای گرم، مرطوب و بارندگی نسبتا زیاد به چشم می‌خورد.
رکورد بیشترین بارش باران، متعلق به مناطق شمالی است. در بعضی کوهستان‌های جنوب کنز، میزان بارش سالیانه به 8 متر نیز می‌رسد. میزان بارش 24 ساعت در فصل‌های بارانی این مناطق، از کل بارش سالیانه دیگر نقاط کوئینزلند بالاتر است.
از طرف دیگر، بارش برف در کوئینزلند تقریبا یک پدیده‌ی نادر تلقی می‌شود. برف معمولا تنها در نواحی جنوبی هم مرز با نیو ساوت ولز دیده می‌شود. با این‌حال، این مکان به عنوان شمالی‌ترین منطقه استرالیا که بارش برف را تجربه نموده، شناخته می‌شود.
24 دسامبر 1972 یک ایستگاه پلیس در بریزبن، بالاترین دمای کوئینزلند تاکنون را برابر با 49.5 درجه سانتیگراد ثبت نمود. البته ماهواره‌های ناسا دمای هوای 69.3 درجه‌ی سانتیگراد را نیز در کوئینزلند ثبت کرده‌اند. بر اساس گزارشات رسمی، این دما بالاترین میزانی است که با سیستم MODIS در سراسر جهان (در طول سال 2003) سنجیده شده است. هم اکنون نیز میزان متوسط دمای کوئینزلند، از تمام نقاط استرالیا بالاتر است.
پایین‌ترین دمای هوای کوئینزلند مربوط به 23 ژوئن 1961 در استنتورپ و 12 جولای 1965 در وارویک برابر با منفی 10.6 درجه‌ی سانتیگراد است. با این‌حال معمولا، دمای هوای کمتر از صفر درجه در مناطق پر جمعیت این ایالت دیده نمی‌شود.
جمعیت‌شناسی
جمعیت کوئینزلند نسبت به سایر ایالت‌های استرالیا، کمتر در مرکز تجمع دارد. حدود 50 درصد کل جمعیت، خارج از مرکز استان و 25 درصد بیرون از منطقه جنوب شرقی زندگی می‌کنند. شهرهای حاشیه‌ای نظیر گلد کوست، سان‌شاین کوست، تاونزویل، توومبا، مکای و راکهمپتون نیز جمعیت نسبتا زیادی دارند.
برای دهه‌ها، کوئینزلند بالاترین نرخ رشد جمعیتی استرالیا را از آن خود کرده بود، هرچند از سال 2010 نواحی غربی کشور به نرخ رشد بالاتری دست یافتند. سال 2007، کوئینزلند به یک رکورد باورنکردنی در زمینه‌ی افزایش جمعیت دست پیدا کرد. در این زمان، به طور میانگین 1500 نفر به کوئینزلند نقل مکان مینمودند، که 1000 تن از آن‌ها در نواحی جنوبی شرقی کوئینزلند ساکن می‌شدند.
وابستگی مذهبی
بر اساس سرشماری 2016، قسمت عمده‌ای از جمعیت کوئینزلند مسیحی بودند. از 2.64 میلیون مسیحی، 1.02 میلیون نفر (21 درصد) را کاتولیک‌ها و 99 درصد وابسته به روم، 720000 تن (15.3 درصد) انگلیکان و 240000 تن (5.1 درصد) را پروتستان‌ها تشکیل می‌دادند.
1.40 میلیون نفر از مردم ایالت، هیچ دینی را به رسمیت نمی‌شناسند. بیشترین اقلیت‌های دینی کوئینزلند بودیست‌ها با 70000 تن، هندویست‌ها با 46000 نفر و مسلمانان با 45000 نفر هستند. با توجه به ارقام فوق، درصد مسیحیان و مسیحیان غیر کاتولیک کوئینزلند، از سایر نقاط استرالیا بالاتر بوده اما، درصد اقلیت‌های مذهبی این ناحیه، از سایر نقاط استرالیا به مراتب کمتر است.
اقتصاد
در دهه‌های 1880 و 1890 بنادر اولیه‌ی ساحلی کوئینزلند بنا شدند. با احداث راه‌آهن، امکان نقل و انتقال مواد اولیه و کالاها به مناطق مختلف ایالت امکان پذیر گشت. بنادر شمالی و جنوبی کوئینزلند، اوایل قرن بیستم میلادی، به وسیله‌ی راه آهن به یکدیگر متصل شدند.
در طول بیست سال گذشته، اقتصاد این ایالت به لطف معادن و صنعت توریست جهش بزرگی را تجربه کرده است. افزون بر این سرمایه‌گذاری‌های خارجی و دولت فدرال، مهاجران بین‌المللی، افزایش نرخ برداشت از معادن و صنایع دانش‌بنیان موجب تسریع رشد اقتصادی کوئینزلد گشته‌اند.
بین سال‌های 1992 تا 2002 میزان نرخ تولید ناخالص کوئینزلند از تمام ایالت‌های دیگر کشور بالاتر بود. در این مدت میزان GDP این منطقه سالیانه به میزان 5 درصد، معادل 1.1 درصد بالاتر از میانگین نرخ سالیانه استرالیا رشد داشت. هم اکنون سهم کوئینزلند برابر با 10.4 درصد از کل GDP استرالیا است و به عنوان سومین ایالت کشور به لحاظ رتبه‌ی اقتصادی شناخته می‌شود.
در بخش کشاورزی تولیداتی نظیر موز، سیب، فندق، سبزیجات، پنبه، نیشکر و پرورش دام‌های اهلی، سود سرشاری نصیب این منطقه می‌کند. معادن سرب، روی، طلا، نقره و… از یک سو و توریست ساحلی کوئینزلند از طرف دیگر باعث توجه هرچه بیشتر سرمایه‌گذاران به این منطقه گردیده است.
توریسم
کوئینزلند سالانه 8.8 میلیارد دلار به واسطه‌ی بازدید میلیون‌ها گردشگر بین‌المللی و داخلی کسب درآمد می‌کند. به این ترتیب، 4.5 درصد از کل درآمد ایالت از طریق توریسم حاصل می‌گردد. 5.7 درصد از مشاغل ایالت نیز به طور مستقیم به صنعت توریسم وابسته‌اند.
تنوع آب و هوایی و سرزمینی منطقه، از خطوط ساحلی تا نوار کوهستانی، از جنگل‌های بارانی تا مناطق خشک مرکزی موجب سرازیر شدن توریست‌ها به منطقه می‌گردند. مکان‌های اصلی مورد نظر گردشگران را مناطقی چون بریزبن، پورت داگلاس، گلد کوست، خلیج هاروی، تاونزویل، مگنتیک آیلند، دی‌دریم آیلند و هامیلتون آیلند تشکیل می‌دهند.
5 پارک گردشگری بزرگ شامل وایت‌واتر پارک، دریم‌ورد، مووی‌ورد، سی‌ورد، وت‌این‌وایلد و وایت‌واتر ورد، در کنار پارک‌های حیات وحش نظیر اندر‌واتر ورد و استرالیا زو، باعث تشویق توریست‌ها برای سفر به این منطقه می‌شوند.
به طور متوسط 22 درصد از هزینه‌های سفر به کوئینزلند را هزینه‌های اقامتی شامل می‌شوند. پس از آن، 15 درصد برای رستوران، 11 درصد برای سوخت و 11 درصد به منظور خرید هدیه صرف خواهد شد.
حمل و نقل
مسئولیت نظارت بر حمل و نقل عمومی و توسعه راه‌ها بر عهده‌ی سازمان حمل و نقل و جاده‌ها است. بزرگراه‌های متعددی در کنار سیستم حمل و نقل ریلی در این منطقه وجود دارد. خدمات حمل و نقل ریلی را بیشتر کوئینزلند ریل و پاسیفیک نشنال انجام می‌دهند.
زیر ساخت‌های واردات و صادرات مجهزی در بنادری نظیر بریزبن وجود دارد. افزون بر این، تجهیزات مدرنی برای صادرات ذغال سنگ و نیشکر در نظر گرفته شده است. فرودگاه بریزبن، مسئولیت اساسی حمل و نقل بین‌المللی و محلی هوایی را به دوش می‌کشد. با این‌حال فرودگاه‌های دیگر منطقه نظیر گلد کوست، فرودگاه بین المللی کنز و تاوونزویل نیز به پروازهای بین‌المللی سرویس می‌دهند.
در جنوب شرقی ایالت، سیستم یکپارچه‌ی حمل و نقل عمومی شامل اتوبوس، قطار، قطارهای درون‌شهری و… در هماهنگی با یکدیگر به ارائه‌ی خدمات می‌پردازند. بر اساس سیستم شبکه ترنس‌لینک، امکان حمل و نقل به وسیله‌ی یک بلیط مخصوص با تمامی این وسایل نقلیه وجود دارد.
دولت
فرماندار ایالتی که توسط ملکه الیزابت دوم انتخاب می‌شود، به همراه نخست وزیر و کابینه‌اش وظیفه‌ی اداره کردن دولت را به عهده دارند. نخست وزیر که توسط فرماندار تعیین می‌گردد، وظیفه‌ی مدیریت اجرایی کوئینزلند را به دوش می‌کشد.
نخست وزیر در عمل رهبری حزب و پارلمان را بر عهده دارد. سایر اعضای شورای اجرایی که از اعضای کابینه تشکیل شده‌اند، با پیشنهاد نخست وزیر، از میان اعضای بلند پایه‌ی نهاد قانون‌گذاری توسط فرماندار انتخاب می‌شود. در عمل این افراد نیز از اعضای بلند پایه‌ی احزاب بوده یا از متحدین آن‌ها هستند.
ارتباط بین دولت و مجلس قانون‌گذاری توسط یک سخنگو که با رای اکثریت به این مقام منصوب گشته است، برقرار می‌شود. این نوع ارتباط عملا در موضوعاتی مربوط به استعفا یا انحلال مجمع، مفید واقع می‌شود.
نظام پارلمانی کوئینزلند، به عنوان تنها سیستم تک پارلمانی استرالیا شناخته می‌شود. تا سال 1922، قوه‌ی مقننه به صورت دو پارلمانی عمل می‌نمود. محل پارلمان کنونی، در ساختمان قدیمی مجلس قرن 19 به همراه ملحقات قرن بیستم واقع است. به طور سنتی، سیاست‌های کوئینزلند نسبت به سایر ایالت‌های استرالیا محافظه‌کارانه‌تر به نظر می‌رسد.
سیستم اداره‌ی دولت کوئینزلند از جهات بسیار با دولت سایر نواحی استرالیا تفاوت دارد. قوه‌ی مقننه، در بخش زیادی از تاریخ خود، فاقد مجلس بالا دستی بوده و به صورت مستقل عمل می‌نموده است. با توجه به پراکندگی جمعیت در ایالت، احزاب برای تامین آرای مورد نیاز می‌باید از سیاست‌های منطقه‌ای حمایت نمایند.
از سوی دیگر، سیستم رای‌گیری کوئینزلند به همراه نیو ساوت ولز، با سایر نقاط کشور تفاوت‌های جدی دارد. هرچند در انتخابات پیش‌رو، ایالت از سیستم رای‌گیری عمومی کشور استفاده خواهد نمود.
مسائل مذکور عملا تاثیرات جدی بر روند حاکمیت در کوئینزلند دارند. با توجه به نبود مجلس بالادستی، دولت به سمت اتخاذ سیاست‌های پوپولیستی به همراه تک صدایی رفته و برای مدت طولانی بدون تغییر باقی مانده است.
سیستم قضائی کوئینزلند از دادگاه عالی و منطقه‌ای تشکیل گردیده است، که از قانون اساسی ایالت و پارلمان قدرت می‌گیرند. سال 2001 قانون اساسی جدیدی در کوئینزلند به تصویب رسید که از 6 ژوئن 2002 مصادف با سالگرد استقلال منطقه اجرایی شد.
دولت محلی
بر اساس مصوبات 1993 تا 2007، دولت محلی امکان اجرای قوانین و مقررات، در محدوده‌ی شهر یا منطقه‌ی محل استقرار را خواهد داشت. هم‌اکنون 77 منطقه‌ی مختلف در دولت ایالتی کوئینزلند وجود دارد.
در هر منطقه یک شورا وظیفه‌ی ارائه خدمات عمومی را بر عهده دارد. منابع مالی شورا از محل درآمدهای دولت منطقه‌ای، کمک‌های ایالت و کشور تامین می‌گردد.
دانشگاه‌ها
دانشگاه کوئینزلند به عنوان اولین مرکز آموزش عالی ایالت در سال 1909 بنیان گذاشته شد. بعدها در سال 1945، مکان دانشگاه تغییر کرد و به موقعیت فعلی منتقل گردید. هم اکنون این دانشگاه در بین 60 دانشگاه برتر جهان قرار دارد.
دانشگاه جیمز کوک در سال 1970 به عنوان اولین دانشگاه شمال کوئینزلند آغاز به کار نمود. دانشگاه‌های گریفیث در سال 1971 و دانشگاه تکنولوژی کوئینزلند در سال 1989 در منطقه‌ی بریزبن تاسیس گردیدند. تمام دانشگاه‌های فوق، جزو بهترین دانشگاه‌های استرالیا محسوب می‌گردند.
دانشگاه باند در سال 1989 در گلد کوست به عنوان اولین دانشگاه خصوصی و انتفاعی کوئینزلند و استرالیا تاسیس گردید. مرکز هنرهای کاربردی بومیان (ACPA) سال 1997 تاسیس شد و سپس با همکاری دانشگاه سودرن کراس شعباتی را در منطقه گلد کوست احداث نمود.
ورزش
ایالت کوئینزلند علاوه بر حضور در رویدادهای ورزشی کشور، میزبان برخی از مسابقات ملی و بین‌المللی نیز به شمار می‌آید. محبوب‌ترین ورزش‌های تیمی زمستانی و تابستانی، راگبی لیگ، راگبی یونیون و کریکت هستند. فستیوال سالانه‌ی لیگ راگبی، جزو رویدادهای مهم ورزشی ایالت نیز محسوب می‌گردد.
تیم ورزشی کوئینزلند مارونز، تا سال 2013 برای 8 بار متوالی مقام قهرمانی را در ورزش راگبی از آن خود نموده بود. تیم ورزشی بریزبن برونکوس، پر افتخارترین تیم ورزشی کل ایالت محسوب می‌گردد. این تیم، در 3 دوره از لیگ NRL به مقام قهرمانی دست یافت و مجموعا موفق به کسب 6 مقام قهرمانی در طی 23 سال فعالیت خود گردید. تیم‌های نورث کوئینزلند کابوی و گلد کوست تایتانز نیز، جزو تیم‌های محبوب ایالت هستند.
افتخارات ورزشی کوئینزلند تنها به راگبی محدود نمی‌شود. تیم ورزشی بریزبن لایونز از سال 2001 تا 2003 به طور متوالی قهرمانی AFL را از آن خود نمود. تیم فوتبال بریزبن روار اف‌سی نیز دو دوره قهرمانی لیگ A و 36 بازی متوالی بدون باخت را در کارنامه‌ی خود دارد. افزون بر این در رشته‌ی شنا و بسکتبال، ورزشکاران این ایالت موفقیت‌های متعددی را کسب نموده‌اند.
در طول المپیک تابستانی 2008، شناگران کوئینزلندی موفق به کسب 6 مدال طلا برای استرالیا شدند. از مجموع سه زن فینالیست این رویداد ورزشی، دو زن از اهالی کوئینزلند بودند که مدال طلا را نیز به دست آوردند.
رویدادهای ورزشی زیر در کوئینزلند برگزار می‌گردند:
- گلد کوست 600 (ورزش‌های موتوری از 1994)
- گلد کوست ماراتون (از سال 1979)
- ایپسوییچ سوپر اسپرینت (ورزش‌های موتوری از 1999)
- NRL آل استار گیم (ریگ راگبی از 2010)
- تاونزویل 400 (ورزش‌های موتوری از سال 2009)
- کویک‌سیلور پرو و پروکسی پرو (باد‌سواری)
- مسابقات قهرمانی PGA استرالیا (گلف از 2000)
بیشتر بخوانید، بشتر بدانید:
10 شهر برتر استرالیا
اقامت استرالیا
روش های مهاجرت به استرالیا
ایالت های استرالیا
زبان استرالیا
بورسیه دانشگاه صنعتی کوئینزلند در سال 2019
دانشگاه صنعتی کوئینزلند
دانشگاه کوئینزلند مرکزی
صفر تا 100 تحصیل در استرالیا (هر آنچه که باید بدانید)
