نرخ مرگ و میر در افراد مبتلا به اوتیسم دو برابر افراد معمولی است
بر اساس تحقیقی که توسط دانشجویان دکترا UNSW انجام شده، نرخ مرگ و میر در افراد مبتلا به اوتیسم دو برابر افراد معمولی است.
این تحقیق روی جامعه‌ی آماری 36 هزار نفری افرادی که به اوتیسم مبتلا هستند، انجام شد. نتیجه این تحقیق که با همکاری اوتیسم CRC حاصل شد، در یک مجله علمی پیشرو در زمینه تحقیقات اوتیسم انتشار یافت.
بر اساس آنچه که پروفسور جولیان ترولور اظهار می‌کند طول عمر افرادی که به اتویسم مبتلا هستند نسبت به افراد معمولی کمتر است و نرخ مرگ و میر در آنها 2 برابر افراد معمولی می‌باشد. که البته مسئله بسیار نگران کننده‌ای بوده و نشان می‌دهد که کیفیت خدمت رسانی در حوزه پزشکی به این دسته از افراد تا چه اندازه باید بهبود داده شود.
اما مسئله مهمتری که علاوه بر این آمار در این تحقیق به آن پرداخته شد، شناسایی عواملی است که بر میزان مرگ و میر این دسته از افراد اثرگذار است!
بر اساس نتیجه این تحقیق، احتمال مرگ در افرادی که از سایر بیماری‌ها رنج می‌برند بیشتر است. به عنوان مثال افرادی که به یکی از بیماری‌های فیزیکی، صرع و یا سایر مشکلات روانی مبتلا هستند، خطر بیشتری تهدیدشان می‌کند. از طرف دیگر، سایر عوامل مانند جنسیت، شرایط اجتماعی و اقتصادی تاثیر چندانی در کاهش و یا افزایش این آمار ندارند.
پزشکان زیادی مانند اندرو دیویس، مدیر عامل سازمان اوتیسم CRC، معتقد هستند که نتیجه این تحقیق می‌تواند کمک شایانی به جامعه پزشکی و این دسته از افراد داشته باشد. چرا که تعیین استراتژی‌های درمانی راحت‌تر خواهد بود. خصوصا برای سایر اعضای خانواده افراد مبتلا به اوتیسم.
پروفسور تلورور می گوید : “دلیل اصلی مرگ و میر در جامعه عمومی، معمولا سرطان و مشکلات خونی است. در حالی که دلیل مرگ در افرادی که مبتلا به اوتیسم هستند معمولا حوادثی مانند خودکشی و یا مشکلا عصبی مانند صرع است.
این آمار نشان می‌دهد که این دسته از افراد تا چه اندازه از مشکلات روحی و روانی رنج می‌برند و به کمک متخصصان و روانشناسان جهت بهداشت روانی نیاز دارند.
کتی ایاساس، مدافع سلامت اوتیست، معتقد است که این اعداد و ارقام نشان می‌دهند که استرالیا تا چه اندازه به بهبود شیوه‌های مراقبتی و درمانی نیاز دارد.
خوشبختانه این تحقیق به استخراج این آمار اکتفا نکرده است. هدف این تیم تحقیقاتی این است که شرایط موجود را تجزیه و تحلیل کرده و در نتیجه شرایط را برای بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به اوتیسم آماده کنند.
